مدیران ما هم می توانند مثل رجایی باشند

استفاده با ذکر منبع بلامانع است

جواد مسعودی

شهید رجایی الگویی کم نظیر در تاریخ سیاسی ایران بود که نوع کردار و گفتارش می تواند تا ابد برای مدیران و مسئولین بعد از وی بعنوان میزانی در رفتار سیاسی و اجتماعی آنها باشد. توجه ایشان در رسیدگی به کار مردم زبانزد خاص و عام است، به گونه ای که حتی تشریفات قانونی و استقبال از خود را مقبول رضای خدا و مردم نمی داند. اکنون که استان در آمدن استاندار جدید لحظه شماری می کند؛ چه زیباست تا با یادی از این شهید بزرگوار، مدیر ارشد آتی استان و مدیران کل سایر دستگاههای دولتی را در این ماه میهمانی خدا به ذکر گوشه ای از رفتار اجتماعی و سیاسی شهید رجایی که خود یکی از قربانیان تروریسم داخلی بود، دعوت می نماییم تا قابلیت رفتار سیاسی و اجتماعی مدیرانمان در اولی دانستن انجام امور مردم که سیره ائمه اطهار از جمله امیر مومنان علی (ع) نیز می باشد، در ذکر خاطره ای از رئیس جمهور شهید، بیش از پیش آشکار گردد.

شهید محمد علی رجایی در دوران صدارتش بر مسند نخست وزیری بواسطه وظیفه اش بارها به استانهای مختلف سفر می کرد. در روزی که به دعوت معلمان تبریز جهت رسیدگی به وضعیت صنفی آنها قصد سفر به آذربایجان شرقی را داشت، به همراه خسرو تهرانی (از معتمدین وی در نخست وزیری) همراه سایر مسافران عادی، سوار هواپیمای عمومی می شود. در هنگام فرود هواپیما، رجایی از جمعیت آمده به استقبال او متعجب گشته و وقتی متوجه می شود که استاندار و سایر مدیران ارشد استان نیز به پیشواز وی آمده اند، به سختی و با اصرار تهرانی حاضر به انجام  تشریفات رسمی می شود، اما بجای رفتن به سکوی مخصوص سان نظامی، بر روی یک صندلی قرار می گیرد و خطاب به مدیران استان چنین می گوید: «آقایان، همه شما در این استان مسئولیت دارید که به کار مردم برسید. شما الان مدیر کل یک اداره هستید. در این ساعت وظیفه دارید در اداره خود باشید تا به کار مردم که برای حل مشکلات شان مراجعه کرده اند رسیدگی کنید. ولی الان اگر کسی به اداره شما مراجعه کند، جواب می شنود که آقای مدیر کل تشریف ندارند. اگر بپرسند کجا رفته و بگویند به استقبال آقای نخست وزیر رفته، مردم به ما چه می گویند؟ آیا به من و شما فحش می دهند یا از ما تعریف می کنند و می گویند بارک ا... مدیر کل که کار مردم را تعطیل کرده و به فرودگاه رفته است!؟»

رجایی که به درستی از جنس کار و عمل بود توجه به امور مردم را بالاتر از انجام چنین تشریفاتی دانسته و حتی مدیریت ارشد استان را هم بطور ملایم سرزنش می کند. او دلش با مردم و برای مردم بود. همچون وی که دیگر مادر طبیعت نخواهد زائید چرا سیره رفتاری اش اینگونه بود؟ چون وی تمسک به سیره ائمه اطهار (ع) داشت . جون او خو از قلب و دل محرومین بود و این محرومیت را تا عمق جان حس کرده بود و می دانست که ناله و درد دل محرومین چه عواقب بدی در پی خواهد داشت اگر آنها را دادرس نباشی. حال باید دید اکنون با گذشت سی سال از این واقعه براستی کدامیک از مسئولین استانها و یا ادارات مختلف در جای جای ایران چنین حرکتی را سنبل و الگوی خود قرار داده و حاضر است کار مردم را بر انجام تملق و چاپلوسی خود برای اخذ منافع و یا پستهای بالاتر، ارجح بداند و یا اینکه کدام مدیر ارشدی حاضر است که از عدم حضور مدیران تحت امر خود که به جهت رسیدگی به امور واجب مردم در مراسم استقبال از او حاضر نشده اند به راحتی اغماض نماید؟ رجایی با هر ایدئولوژی و مرامی که داشت، فرهنگ ساده بودن و درست کار کردن را پایه گذاری نمود اما بعد از او، تمام میراثش به فراموشی سپرده شد، هر چند این منش رفتاری رجایی متأسفانه امروزه تبدیل به نوعی رانت در جهت برنده شدن در انتخابات مختلف شده است، اما رجایی که امروزه نیز کمبود سیره عملی او را احساس می کنیم، شخصی بود که می تواند الگوی واقعی مدیرانی باشد که برای ترقی خود شاید که از نام و کردار او هزینه کرده باشند. امروزه مرام و مسلک و تبار مسئولین نیست که توجه مردم را به خود جلب نموده و باعث انتخاب مدیران می گردد، بلکه آنچه برای آنها مهم است، رسیدگی به مطالبات و خواسته های مردم است که در قانون اساسی بدان اشاره شده است. بنا بر این اگر روزی فردی از اقلیت دینی در کانون قدرت قرار گرفت چنانچه در جهت خواست و اراده ملت و آزادیهای مصرح در قانون اساسی گام بردارد مورد اطمینان، احترام و تقدیر اقشار مختلف مردم خواهد بود.